
Każdy chętny, młody, sprawny fizycznie, bez lęku wysokości człowiek, który pokochał góry i ludzi w nich działających, o ustabilizowanej sytuacji finansowej
(ratownicy o pieniądzach nie rozmawiają, ale w pierwszym okresie cała działalność w GOPR opiera się na sprzęcie indywidualnym), z dużą wewnętrzną potrzebą
poświęcania swojego cennego wolnego czasu dla niesienia pomocy innym - powinien sprostać regulaminowym wymaganiom. I tak:
ratownikiem może zostać każdy niezależnie od płci (w stosunku do kobiet są wymagania identyczne jak do mężczyzn), musi mieć ukończone 18 i nie przekroczone 35 lat,najlepiej jeśli mieszka na terenie działania Grupy z którą chciałby się związać na dobre i na złe, będąc w pełni dyspozycyjnym, posiada bardzo dobrą znajomość topografii gór z rejonu działania swojej Grupy GOPR; pozostałe góry polskie nie powinny być mu obce - wszak ma zostać ratownikiem górskim,musi mieć opanowaną jazdę na nartach na poziomie kursu kwalifikacyjnego (dawny P1), przy czym ten wymóg zależy od indywidualnych wymagań w poszczególnych Grupach,powinien znać budowę i anatomię ciała ludzkiego i wiedzę z zakresu podstawowego (około 10 godzinnego) kursu pierwszej pomocy przedlekarskiej, Ostatnie trzy wymogi są potwierdzone egzaminem przed Komisją Egzaminacyjną. Powyższe wymagania należy traktować jako ramowe. Każda z Grup regionalnych może je rozszerzyć.
Kiedy spełni już te warunki i nadal będzie chciał być członkiem braci spod znaku 'Błękitnego Krzyża', musi w gronie ratowników znaleźć dwie bratnie dusze, które tak jak on uważają, że może spróbować zostać ratownikiem górskim i potwierdzą to jako członkowie wprowadzający na stosownym kwestionariuszu.
Po spełnieniu tych niewielu wymagań zostaje się ratownikiem kandydatem. Staż kandydacki trwa minimum dwa lata i nie można go skracać. W trakcie stażu należy pełnić dyżury ratownicze (pod nadzorem doświadczonych ratowników), nie mniej niż 120 godzin rocznie i zaliczyć szereg krótkich 2-3 dniowych kursów doszkalających. Zwieńczeniem jest kurs I stopnia, na którym kandydat poznaje podstawy ratownictwa górskiego. Kurs kończy się naprawdę trudnym egzaminem.
Po zakończeniu stażu na wniosek Naczelnika Grupy, Zarząd Grupy uchwałą przyjmuje kandydata w poczet członków rzeczywistych (ratowników) GOPR. Dopełnieniem jest złożenie uroczystego przyrzeczenia na ręce Naczelnika Grupy i założenie służbowej odznaki tzw. 'blachy'.
Myślę, że te krótkie wyjaśnienia pozwolą przybliżyć początki trudnej, aczkolwiek zaszczytnej drogi ratownika górskiego GOPR.
Zapraszamy do zapoznania się z treścią przyrzeczenia.
ratownikiem może zostać każdy niezależnie od płci (w stosunku do kobiet są wymagania identyczne jak do mężczyzn), musi mieć ukończone 18 i nie przekroczone 35 lat,najlepiej jeśli mieszka na terenie działania Grupy z którą chciałby się związać na dobre i na złe, będąc w pełni dyspozycyjnym, posiada bardzo dobrą znajomość topografii gór z rejonu działania swojej Grupy GOPR; pozostałe góry polskie nie powinny być mu obce - wszak ma zostać ratownikiem górskim,musi mieć opanowaną jazdę na nartach na poziomie kursu kwalifikacyjnego (dawny P1), przy czym ten wymóg zależy od indywidualnych wymagań w poszczególnych Grupach,powinien znać budowę i anatomię ciała ludzkiego i wiedzę z zakresu podstawowego (około 10 godzinnego) kursu pierwszej pomocy przedlekarskiej, Ostatnie trzy wymogi są potwierdzone egzaminem przed Komisją Egzaminacyjną. Powyższe wymagania należy traktować jako ramowe. Każda z Grup regionalnych może je rozszerzyć.
Kiedy spełni już te warunki i nadal będzie chciał być członkiem braci spod znaku 'Błękitnego Krzyża', musi w gronie ratowników znaleźć dwie bratnie dusze, które tak jak on uważają, że może spróbować zostać ratownikiem górskim i potwierdzą to jako członkowie wprowadzający na stosownym kwestionariuszu.
Po spełnieniu tych niewielu wymagań zostaje się ratownikiem kandydatem. Staż kandydacki trwa minimum dwa lata i nie można go skracać. W trakcie stażu należy pełnić dyżury ratownicze (pod nadzorem doświadczonych ratowników), nie mniej niż 120 godzin rocznie i zaliczyć szereg krótkich 2-3 dniowych kursów doszkalających. Zwieńczeniem jest kurs I stopnia, na którym kandydat poznaje podstawy ratownictwa górskiego. Kurs kończy się naprawdę trudnym egzaminem.
Po zakończeniu stażu na wniosek Naczelnika Grupy, Zarząd Grupy uchwałą przyjmuje kandydata w poczet członków rzeczywistych (ratowników) GOPR. Dopełnieniem jest złożenie uroczystego przyrzeczenia na ręce Naczelnika Grupy i założenie służbowej odznaki tzw. 'blachy'.
Myślę, że te krótkie wyjaśnienia pozwolą przybliżyć początki trudnej, aczkolwiek zaszczytnej drogi ratownika górskiego GOPR.
Zapraszamy do zapoznania się z treścią przyrzeczenia.